پرورش کودک – ذهنیت رشد
نمی‌دونم در مورد مفاهیم ذهنیت رشد* و ذهنیت ثابت* شنیدید یا نه. اولی اعتقاد دارد که توانایی ذهنی آدم‌ها قابل تغییر است و دومی اعتقاد دارد که هر کسی با یک سری توانایی به دنیا آمده و اگر در کاری شکست می‌خورد یعنی توانایی انجامش را ندارد. این مفهوم که توسط استاد روانشناسی دانشگاه استنفورد معرفی شده می‌گه ذهنیت رشد‌کننده یعنی این که ما باور داشته باشیم می‌توانیم توانایی‌هامون، از جمله توانایی ذهنیمون را بالا ببریم. این در مقابل آن ذهنیت ثابتی است که می‌گه اشخاص نمی‌توانند در ریاضی یا کار هنری یا روابط فردی بهتر شوند. کل نظریه بر این اساسه که مغز مثل یک ماهیچه است و اگر ورزشش بدهیم پیشرفت می‌کنه.
این مدل ذهنیت در بچه‌ها از کودکی شکل می‌گیرد اما هر کسی در هر زمانی می‌تواند روی خودش کار کند تا ذهنیت رشد‌کننده پیدا کند. یکی از چیزهایی که روی بچه‌ها اثر می‌گذارد مدلی است که ما آن‌ها را تشویق می‌کنیم.
در یکی از آزمایش‌های این گروه بچه‌ها را دو دسته کردند. و به هر دو دسته یک کار را دادند. بعد از اتمام کار به دسته اول گفتند که آفرین، تو چقدر باهوشی. به دسته دوم گفتند آفرین تو چقدر خوب این کار را کردی. بعد به هر دو دسته کارهای کمی سخت‌تر و کمی آسون‌تر پیشنهاد دادن. دسته اول کار آسون تر را انتخاب کردن، و دسته دوم سخت‌تر. توجیه این روانشناسان اینه که چون دسته اول نمی‌خواهند شکست بخورند و کم‌هوش به نظر بیان کار راحت‌تر را انتخاب کردن: چون از شکست می‌ترسند. ولی دسته دوم بیشتر به کار خودشون اعتماد دارند و از شکست خوردن نمی‌ترسند چون تلاششان تشویق شده.
این روانشناسان اعتقاد دارند که تشویق تلاش کردن در کودکان باعث میشود ذهنیت رشدگرا پیدا کنند و از شکست خوردن نترسند. در مقابل تشویق هوش و توانایی ذاتی باعث میشود از شکست خوردن بترسند چون ممکنه کم‌هوش یا ناتوان جلوه کنند.
در این مورد بیشتر خواهم نوشت.
*growth mindset, fixed mindset